I Motoparalotniowe Mistrzostwa Świata w formule Endurance – Manston Anglia 2024

Przeszło 80 pilotów z 17 krajów świata, od całej Europy począwszy, poprzez USA, Japonię aż po Australię. I my także z reprezentacją z Paramotor Team Poland ruszyliśmy na podbój Anglii.

Na południowo wschodnie wybrzeże Anglii, tu gdzie dokładnie przed 83 laty toczyła się największa bitwa lotnicza – wielka Bitwa o Anglię, zjechali się piloci z całego świata. Podobnie zresztą jak wtedy… Wtedy jednak wspólnie walczyli z jednym wrogiem, dziś walczymy między sobą – o punkty

Dla mnie początki tej walki nie były najlepsze. Już w drugim locie testowym silnik najpierw zaczął przerywać, po czym na ok 150 metrach przestał pracować. Lądowanie awaryjne, niestety okoliczne linie wysokiego napięcia oraz rzeka z mokradłami spowodowały, że zmuszony byłem lądować na nie równym polu. Techniką lądowania (maksymalne wyhamowanie) starałem się aby sprzęt odczuł to jak najmniej -tak też się stało. Niestety z tych angielskich pól nie jest łatwo się wydostać, mimo że dotarłem do szutrowej drogi to chłopakom Adam Paska i Krzysztof Romicki ciężko było dostać się do mnie busem. Po pokonaniu torów, bram i paru kilometrów dotarłem do zamknietej na dobre bramy. Po wspólnym przeniesieniu wózka nad nią, wróciłem busem na lotnisko po ok. 3 godzinach.

Szybka diagnoza Adam Pupek z Flytechnik wskazała na uszkodzony stator. Zaczynamy poszukiwania. Po dwóch dniach okazuje się że nikt z pilotów nie posiada tej części, co więcej nawet w Angli ciężko o stator do 250 tki. Cały Team (a nawet latający Polacy z Anglii) kombinowali jak go zdobyć czy to z Polski czy z Francji, grupy, kurierzy, przeloty z Polski itd… za co serdecznie wszystkim dziękuję W końcu dzięki Martin Ppg na jednej z angielskich grup odezwał się Craig Gardiner , który zgodził się oddać/pożyczyć swój zapasowy stator. Mały problem to to, że mieszka w Bristolu a to ok 4 h jazdy w jedną stronę… Razem z Adam Paska pojechaliśmy i wróciliśmy „na styk” zdążając na ceremonię otwarcia.

Potem szybka wymiana, próba i … pali!!

Próba druga i …zerwana szarpaczka.

Dzięki Adam Pupek i Flytechnik szybka wymiana linki, sprężyny i znowu gotowy do lotu, uff.

Niedziela, dzień dziecka, ruszamy na nawigację, spędzam w sumie ponad 4 godziny w powietrzu

i ok 220 km, nogi odpadają, zmęczeni do cna

ale w miarę zadowoleni. Poniedziałkowa celność lądowania na pachołki dla mnie kończy się wynikiem 0 pktów. Fatalnie, błąd, zbyt niskie wyłączenie, zafixowałem się na czas 45 sekund opadania zamiast skupić się na trafieniu

w „przelot”, skutek to niedolot… Robiłem to 10 tki jak nie setki razy, byłem pewien maxa za konkurencję… wrrrrr… Nauczka, szkoda że tak kosztowna w punkty…

Tak naprawdę to dopiero połowa zawodów, ale angielska pogoda i często wiejący silny wiatr nie nastawiają zbyt optymistycznie i nie dają nadziei na rozegranie jeszcze zbyt wielu konkurencji… Tak czy inaczej walczymy do końca. W środę rano (dziś) jest szansa na otwartą nawigacjębędzie turbulentnie… będzie przygoda, plan jest taki żeby lądować w drugim końcu mapy, bez telefonu